Mein Kampf

Piewsze wydanie krytyczne (2016) książki Mein Kampf Adolfa Hitlera jest już w księgarni.

W związku z tym, przytaczam tu fragment relacji (3 listopada 1933 r.) z audiencji ambasadora RP przy Stolicy Apostolskiej, Władysława Skrzyńskiego, u Piusa XI (Achille Ratti, nuncjusz w Polsce, 1919-1920), opublikowanej w tomie dokumentów z 1933 r., pod red. Wojciech Skóry (przy współpracy Piotra Długołęckiego), w serii „Polskie Dokumenty Dyplomatyczne” (red. nacz. Włodzimierz Borodziej), PISM, Warszawa 2015, s. 668-669:

„Pius XI wypytywał mnie także o moje wrażenia z kilkutygodniowego pobytu w lecie w Niemczech. Gdy Mu mówiłem o treści książki „Mein Kampf” Hitlera, kilkakrotnie powtarzał, że to jest straszna, katastrofalna mentalność. Zwróciłem uwagę Piusa XI, że choćby dzisiaj Hitler szczerze chciał pokoju na pewien czas, a ewentualnie może i na dłużej, to jak może on budzić zaufanie zagranicy, gdy się wie, co pisze w „Mein Kampf”, gdzie nawet przestrzega, by nikt w Niemczech nie uwierzył w wolę uniknięcia wojny, gdyby ze względów taktycznych okazało się konieczne wypowiadanie się przez pewien czas w tym duchu [Przypis red. tomu: W Polsce od 20 września rozpowszechnianie „Mein Kampf” było zakazane. Sąd Grodzki w Katowicach orzekł, że książka zawiera treści znieważające naród polski.]. Goebbels tłomaczy wprawdzie, iż od chwili napisania tej książki Hitler przeszedł ewolucję, ale dlaczego w takim razie we wszystkich szkołąch elementarnych w Niemczech uczą się na pamięć ustępów z tej książki, której rozeszło się już więcej niź miljon egzemplarzy. Papież słuchał z widoczną uwagą, pytał o szczegóły i potakiwał mi, gdy Mu powiedziałem, że, na szczęście dla niemców, większość mężów stanu jest zbyt przepracowana, by czytać taką książkę, która urabia umysły młodzieży i narodu i tak wojowniczego, a dziwnie podatnego do przyjmowania biegu myśli narzuconego zgóry. Piusa XI zajęło także widocznie, gdy Mu mówiłem o wrażeniu wielkiej zasobności ogólnej, które dają Niemcy, mimo zubożenia niektórych odłamów społeczeństwa.”